ben alışamam hiçbir şeye

alışmamalıyım da

belki sana değil ama

bu düpedüz ihanet bana...

bi acayip tuhafım şu günlerde...

sanırım ben gitmelere hiç alışamayacağım. bi parçamı hep unutuyorum unuttuğum yerlerde ve sonunda bitmekten korkuyorum. kalsam ne olur ki sanki? okuyup da büyük adam nasıl olunur onu bile bilmiyorum ki? ama bunu ebeveynlerime söylediğimde ''biz de özlüyoruz ama gitmelisin.hem çok çabuk geçiyor zaman bi bakmışsın okul bitmiş yine hep beraberiz'' diye öğüt veriyorlar. ama ben de zaten bu yüzden kalmak istiyorum. zaman çok çabuk geçiyor. kaçırdığım gülüşler, gözyaşları, tebrikler birikiyor bi taraflarda.

bi de şu bavul hazırlama işi var mesela. her şeyi götürmek istiyorum. elimden gelse babamla annemi de atacağım içine. tam 3 bavul zımazım doldu ama hala götürmek istediğim şeyler var dışarıda. çok zor yaa

.

bu arada yeri gelmişken bugün öğrendiğime göre zımazım diye bi kelime yokmuş. yani kimse bilmiyor. herkes bu kelimeyi kullanınca güldü ve bi kötü oldum yahu. ama sonra düşündüm de şu fani dünyada bi kelimem varmış benim. sadece benim. havalı aslında.

bi de bi de bi deee menekşemin minik minik yaprakları çıktı. çocuğum olmuş gibi sevindim. gözlerimde iki çipil yaş oluştu. annemlerin geldiğini gördüm sildim hemen. neyim ben şimdi? toprak ana mı oldum yoksa?

lise arkadaşlığı başkadır!

bu söz herkes tarafından söylenen,artık yiteeer yaa yine mi aynı laf dediğimiz ama sonunda çok doğru deyip hak verdiğimizdir. lise başkadır! arkadaşlar başkadır! lise arkadaşlığı süper ötesidir!!

kimileri okuduğunda 'abartmış yahu' diyecek ama en azından bizim için durum bu. biz kim miyiz? biz 12-c ahalisiyiz. biz hiç kopmadık birbirimizden mesela. mezuniyet töreni bizim için veda töreni değil oohh kopmaya geldik millet iyi organizasyon dediğimiz bir geceydi. herkes birbirini arar sorar  tatillerini gözler. buluşmalarımız çok acayiptir. hep aynı espriler gündeme gelir ama her defasında daha fazla reaksiyon alır. gittiğimiz mekanlarda hayvan gibi güldüğümüz için defalarca uyarılmışızdır. topluluğun yarısı anatomi yarısı teknik çizim konuşur sonuç olarak konu yine 'kamyoncu' diye adlandırdığımız fizik hocasına, 'tayyip çakması' celalettin hocaya, 'edebiyat devi' ne, 'eski boksör bozuntusu' almanca hocasına vs. ye gelir ve havaya girilir .birinin sıkıntısı hemen duyulur çare olmak için çabalanır. yeni yapılan manitalar haber verilir, tebrik edilir. bayramlarda, kandillerde, yılbaşlarında, doğum günlerinde mesajlar eksik edilmez.

uzun lafın kısası lise arkadaşlığı başkadır! onlar candır! onlar deniz kenarında yenilen simitle içilen çaydır, doyurucudur, keyif verir, susamlar dişlerin arasında girdiğinde çoğunlukla komiktir ve yüzlerdeki gülümsemedir :)

   

    küba ya gidelim ve kübaca konuşalım

http://fizy.com/#s/2at0n

bi de 'sen' olsa çok güzel olurdu :)

elde kalan = suskunluk

özlemek bir fincan karadut çayı bugünlerde...

mevsimler çabuk döner. peki sen?

sevgi ve dostluk

kavgayı, bir yaprağın üzerine yazmak isterdim sonbahar gelsin yaprak dökülsün diye

öfkeyi, bir bulutun üzerine yazmak isterdim yağmur yağsın bulut yok olsun diye

nefreti, karların üzerine yazmak isterdim güneş açsın karlar erisin diye

...ve dostluğu ve sevgiyi, yeni doğmuş tüm bebeklerin yüreğine yazmak isterdim onlarla birlikte büyüsün bütün dünyayı sarsın diye

                                                                         yılmaz güney

herkesbirgünhoşçakaldemekiçingelir.

bir tutam eski

      hani her sene anneler '' eveeet eski ne varsa hepsini ayıklayın atıyoruuz'' derler ya ben de işte o annelere karşı duran en sağlam insanım sanırım. şöyle ki ilkokuldaki defterlerimi bile saklıyorum. ama ne yapabilirim? onlar benim hatta onlar ben'im!

      bazen oturup tek tek inceliyorum onları. çok komik şeyler buluyorum sıklıkla. bazen de duygulanıyorum. ama bazen:) uzun süreli duygusallıklar benim bünyeye ters. geçenlerde lise1 den kalma bi defter çarptı gözüme. o zamanlar ne acayip şiirler yazıyormuşum ben. aman yarabbi! sanırsınız menapoza girmişim, bu durumun sonucu eşim tarafımdan aldatılmışım, çocuklar uzakta okuyor, şu hayatta tek başıma kalmışım falan filan. yahu akıllara zarar. düşünüyorum da ben galiba yıllar geçtikçe daha da çocuklaşıyorum. yoksa benjamin button mıyım la ben?? neyse yine devreler yandı. görüşürüz...:)

başbelasıııı

    kim mi başbelası? tabi ki de abim. yahu kaç yaşına geldi hala çocuk. sanırım bizim ailenin genel durumu bu.
    neyse ben hemen durumu anlatim. geldi yanıma dün yalvardı yakardı ille telefonumu istedi. kendi telefonu da çok güzel ama şarjı çabuk bitiyormuş. ben de genç delikanlı çocuk alsın bari bikaç saatliğine gezsin tozsun dedim. ama sadece 'birkaç saatliğine' . ilerleyen dakikalarda anladım ki kendi telefonumdan başkasında yapamıyorum. adeta onu aldatmışım hissine kapıldım bi an. sonra yatmadan önce bir kağıda not yazdım ve  başucuna bıraktım.-kendileri biz yattıktan sonra gelir de- . notun içeriği fazlasıyla tehditkar olduğundan sabah telefonuma kavuşma heyecanıyla uyandım ki ne göreyim?? not ve başbelasının başbelası telefonu aynı yerde. çıldıracaktım!
    şimdi 2. tehditime rağmen hala ortalarda yok. yahu bi de telefon elden gittikten sonra kendimi acayip önemli hissetmeye başladım. sanki her an beni biri arayacak ama ulaşamayacakmış gibi. hal böyle olunca da başbelasına olan öfkem daha da artıyor. benden günah gitti arkadaş. bu gece çok pis bi tuzak kurcam ona. Yaşasın Kötülüüükkk!!!!

geveZEy

siz hiç nefes almaya fırsat bile bulamayacak kadar çok konuşan hatta çok konuştuğu için başına ağrılar giren birini gördünüz mü? ben gördüm. bizzat her gün kalktığımda aynada selamlaşırız.

küçüklüğümden beri böyleyim ben. misafirliğe falan giderdik. ben tabi teyzelerin yanında ilk izlenim sağlam olsun diye önce bi suspus olurdum. sonra bi fırsatını buldum mu sn. de 10 kelimeye çıkan hızla konuşurdum. az önce 'ay ne hanım kız bak şükriye hiç sesi çıkmıyor' diyen teyze baş ağrısı ilacı falan arardı. bi keresinde de anasınıfındayım halil diye yaramaz bi çocuk vardı onun velisi sınıfa gelmişti. öğretmenimiz annesine hava olsun diye halil'e '10 a kadar say da annenler görsün'  der demez ben atlamıştım ' ben 100 e kadar sayabiliyorum başladım bile bakın 1,2,3,4....98,99,100 ' öğretmenimiz kalakalmıştı sonra da 10 gün izin aldı okuldan. bi keresinde de abimin sınıfını basıp konuşup konuşup çıkmıştım sonradan öğrendim ki hocaları içerdeymiş duyunca azıcık utanıp bi hayli gülmüştüm.

ay fark ettim de yine çok konuştum. yazarken bile gevezeyim. yapcak bi şey yok !!!

annem...!

bugün oturuyoruz annem anlatmaya başladı
- *hani bi kız vardı.
   *tuğba ekinci değil de diğeri.
   *hani siyah saçlı.
   *geçenlerde gece kulübünden çıktı.
   *yanında sarı ünlü kız vardı.
   *ibrahim tatlıses'in de gözdesiydi hani.
-...........
-tanıyamadınız mı hala???
-vallahi çıkaramadık bayaa da ipucu verdin ama maalesef.s
-allah allaaaahhh!
- eee nolmuş ki?
-çok yaşlanmış :(